Donderdag 6 november.
11 november 2014 - Colón, Panama
Donderdag morgen, ik word wakker, het is 4 uur lokale tijd. Ik loop naar het toilet en verbaas me er weer over hoe mooi deze hotelkamer eigenlijk is, de grote macro foto boven het bed van een bloem, de kleuren en het design. Na een plasje loop ik naar het raam waar allerlei lichten door naar binnen dringen, Ik schuif het gordijn opzij en deinst even terug, ik was even vergeten dat ik op de twintigste etage zit. Panama city is mooi en nieuw, ik zie de schepen op zee tussen een aantal banken en het Hardrock hotel door. Zo'n zestig meter onder mij leggen een aantal compleet verlichte zwembaden. Na een minuut of tien duik ik mijn bed weer in, lekker ik kan nog zo'n drie uur slapen.
Om half acht word ik gebeld, het is xavier cavrilovic. Hij zegt dat we om tien uur klaar moeten staan voor de taxi. Ik pak mijn tas in en loop met Leo naar beneden, na een stevig maar lekker ontbijt checken we uit, ik reken af. Het bedrag is bijna net zoveel als mijn hyppotheek in Nederland maar goed ik heb lekker gegeten en geslapen.
Om tien uur zakken we in een bank voor het Riu hotel, de taxi kan elk moment komen.Nou ja, dat denk je. Na het zoveelste interessante gesprek met Leo bel ik om twaalf uur Xavier maar eens op, there is not a taxi by the Riu!? Now. Oh i call you back! Na twee minuten komt de taxi. Blijkbaar is het normaal hsier dat je niet op tijd komt, het doet me denken aan de Russen, die hebben ook dat soort gebruiken.
Na een uur arriveren we bij het Melia hotel wat er nog in dezelfde staat staat als hoe ik het achter heb gelaten in januari. Het is alleen bewolkt en het regent veel. De palm en bananenbomen staan er mooi en roerloos bij en het water ligt als een spiegel tussen de bomen. Ik denk aan het paradijs waarom weet ik niet, dat heeft er ongetwijfeld nog mooier uitgezien.
We checken in en brengen onze spullen naar boven, trekken ons werkkloffie aan en lunchen in het hotel restaurant, om twee uuthitr staat de taxi weer klaar om naar de plant (vestiging) van Vinci te gaan. We rijden over de onverharde wegen naar puente atlántico, de brug lijkt nog geen steek verder te zijn en de deadline van july 2016 gaan ze waarschijnlijk niet halen, werk toch eens door! Mompel ik hoofdschuddend.
We beleggen een vergadering, krijgen een helm, hesje, bril en handschoenen. Op de ferry schrik ik van de status en de hoeveelheid roest, volgens mij doen ze niet zoveel aan onderhoud. Vier man op het deck, twee man in de wheelhouse, het zijn de kapitein en een loods van van ACP (Authority Canal de Panama). De loods zit lekker een filmpje te kijken en de schipper vraagt alleen of wij het firesystem kunnen maken. We hebben nog een dag extra dus we beginnen eraan. Om vijf uur worden we gebeld door Xavier, de lier zou er zaterdag moeten zijn en maandag mag hij geplaatst worden. Oké, we gaan het zien denk ik.
Het is rustig bij het hotel. We eten wat, buiten regent het. Na het eten gaan we toch even in de regen zitten omdat het lekker opfrist, in Nederland zou je dat nou nooit doen. Na wat chillen onder de luifel duik ik na een douche lekker mijn bed in
Om half acht word ik gebeld, het is xavier cavrilovic. Hij zegt dat we om tien uur klaar moeten staan voor de taxi. Ik pak mijn tas in en loop met Leo naar beneden, na een stevig maar lekker ontbijt checken we uit, ik reken af. Het bedrag is bijna net zoveel als mijn hyppotheek in Nederland maar goed ik heb lekker gegeten en geslapen.
Om tien uur zakken we in een bank voor het Riu hotel, de taxi kan elk moment komen.Nou ja, dat denk je. Na het zoveelste interessante gesprek met Leo bel ik om twaalf uur Xavier maar eens op, there is not a taxi by the Riu!? Now. Oh i call you back! Na twee minuten komt de taxi. Blijkbaar is het normaal hsier dat je niet op tijd komt, het doet me denken aan de Russen, die hebben ook dat soort gebruiken.
Na een uur arriveren we bij het Melia hotel wat er nog in dezelfde staat staat als hoe ik het achter heb gelaten in januari. Het is alleen bewolkt en het regent veel. De palm en bananenbomen staan er mooi en roerloos bij en het water ligt als een spiegel tussen de bomen. Ik denk aan het paradijs waarom weet ik niet, dat heeft er ongetwijfeld nog mooier uitgezien.
We checken in en brengen onze spullen naar boven, trekken ons werkkloffie aan en lunchen in het hotel restaurant, om twee uuthitr staat de taxi weer klaar om naar de plant (vestiging) van Vinci te gaan. We rijden over de onverharde wegen naar puente atlántico, de brug lijkt nog geen steek verder te zijn en de deadline van july 2016 gaan ze waarschijnlijk niet halen, werk toch eens door! Mompel ik hoofdschuddend.
We beleggen een vergadering, krijgen een helm, hesje, bril en handschoenen. Op de ferry schrik ik van de status en de hoeveelheid roest, volgens mij doen ze niet zoveel aan onderhoud. Vier man op het deck, twee man in de wheelhouse, het zijn de kapitein en een loods van van ACP (Authority Canal de Panama). De loods zit lekker een filmpje te kijken en de schipper vraagt alleen of wij het firesystem kunnen maken. We hebben nog een dag extra dus we beginnen eraan. Om vijf uur worden we gebeld door Xavier, de lier zou er zaterdag moeten zijn en maandag mag hij geplaatst worden. Oké, we gaan het zien denk ik.
Het is rustig bij het hotel. We eten wat, buiten regent het. Na het eten gaan we toch even in de regen zitten omdat het lekker opfrist, in Nederland zou je dat nou nooit doen. Na wat chillen onder de luifel duik ik na een douche lekker mijn bed in
